O qədər çox sevirlər ki, bir müddət
sonra sevgiləri nifrətə çevrilir. Bu, xüsusilə gənclərdə
olan hadisədir.
Onların aşırı (həddindən artıq
çox) vətən sevgiləri, eyni gücdə vətən düşmənçiliyənə
çevriləndə, bu ülküyə (ideyaya) necə qoşulduqlarını da başa
düşürsən.
Bəzisi mühitində gördüyünə görə,
bəzisi də oxuduğunu romanda, izlədiyi kinodaki adamlara görə
təsirlənə bilir. Cürbəcür variantlar var amma axırda hərə
bir cür variantdan özünü Türkçülük ideyasının, ülküsünün
içində tapır.
Bundan sonra iki yol olur. Seçdiyin bu
ülkü səninçün hədəfdi yoxsa həvəs?
***
“O yüzden
'bu halk' için hiçbir şey yapmam ben. Buna değer görmüyorum
çünkü. Eskiden olsa 'Bu memleketi sen mi kurtaracaksın?'
diyenlere, gururla 'Evet ben kurtaracağım! Neden olmasın?' derdim
ama şimdi aynı soruyu soranlara 'Yapacağım en son şey, bu
memleketi kurtarmaktır' diyorum.”
Bu sözlər, qabaqcadan türkçülüyə
həvəslənən amma qabağına çıxan ilk problemə, ilk mənfi
hadisəyə görə hər şeydən imtina etmiş Türkiyə türklərindən
birinin sözüdür.
Həvəslənib türkçülüyə qoşulan
belə gənclərin ən böyük xəyalı da, xaricdə yaşamaqdır.
Bəs, vətən sevgin harda qaldı? Daşı, torpağı qızıl dediyin
yurdunda nəyə görə yaşamırsan?
***
Aşırılıq, qarşıtını
(ziddini) doğurar, sonra da onu bəslər. Vətən, millət
sevgisinin aşırısı da belədir. Ona görə mən belə adamlara
“duyğusal türkçülər” deyirəm. Bunlar, türkçülüyə
həvəslənəndə hər şeydən imtina edirlər: özü kimi
düşünməyən arxadaşlarından, ülküsünə uyğun gəlməyən
mühitindən, arxa çıxmayan uruğundan (ailəsindən) və nəhayət
ki, özündən... Həvəslənib tamam adını, kimliyini
dəyişənlərin, həvəslərini itirdiklərində necə də
qayıtdıqlarını çox dəfə görmüşəm.
***
“Kim
Türkiyəyə 'qardaş' deyirsə, o ən böyük səhvi edir. Kor
oldum, bunca gerçəkləri görməzdən gəldim amma axır bunu
deməliyəm ki, bizim Türkiyə adlı qardaşımız yoxdur.”
Bu da, Azərbaycan
türklərindən birinin düşüncəsidir. O, Türkiyəyə getdikdən
sonra bunları düşünüb. Çünki getməzdən qabaq, öz-özünə
bir fantaziya yaratıb, həmin o fantaziya dünyasında da türkçülük
ülküsünü yaşayıb. Axırda gerçəklərlə, reallıqlarla
üzləşəndə də, ülküsünə olan sevgisini, nifrətə çevirib.
***
“Türk
milləti, aclıq-toxluq nədir bilmirsən. Bir doysan, bir daha aclıq
baradə fikirləşmirsən.”
Millət eyni millətdir, bu
sözü Bilgə Xaqan yüz illərcə bundan qabaq desə de, dəyişən
heç bir şey yoxdur. Amma o, yenə də millətinin xəyrinə işlədi.
Çünki onun bir hədəfi var idi.
Haqqında edam qərarı
verilən Atatürk də, “onsuz da məni xain elan ediblər, bu
xalq üçün heç nə edə bilmərəm” desəydi nə olardı?
Amma o, yenə də millətinin xəyrinə işlədi. Çünki onun bir
hədəfi var idi.
***
Həvəs və hədəf.
Əgər, özünüzə
faydalıdır deyə bu işə girişmişsinizsə, deməli bu sizinçün
həvəsdir. İrəlidə xəyrinizə olmayan bir variant çıxanda,
edəcəyiniz ilk iş, ülkünüzdən imtina etmək olacaqdır.
“Mən türkçülük
üçün bunu bunu etdim amma qədrimi bilmirlər”, ya da “Mən
türkçüləri nəzərdə tutaraq bu işə qoşuldum amma heç biri
arxa çıxmadı, heç biri dəstək olmadı” kimi sözlər,
əslində sizdə həvəs olduğunun qanıtıdır (sübutudur).
Mövcud dəyərləri, ən
yüksək səviyyəyə qaldırmaq hədəfdir. Onlar barədə sitəm
etmək, üsyan çıxarmaq deyil.
Bu günləri əlimizdə üç
ağac varsa, bizim hədəfimiz, bu ağaclardan istifadə edərək
məşə yaratmaqdır. Ağacların və üstündəki yemişlərin
(meyvaların) azlığından şikayet etmək deyil.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder